Vanochtend om 4:00 uur was het dan zover, de wekker ging… na slechts 3 uurtjes slaap. Om 5:10 uur zaten we in de auto op weg naar Rotterdam The Hague Airport. 24kg bagage terwijl ik voor 23kg had betaald, maar gelukkig was dit geen probleem en kon het zonder extra bij te betalen het vliegtuig in. Voor de douane stond een lange rij, waardoor ik pas rond kwart voor 7 bij de gate was. Het boarden was echter 20minuten vertraad dus kon eigenlijk gelijk bij aankomst bij de gate het vliegtuig in.
Twee uur en twintig minuten later was het dan zover: ik ben in Madrid!!! De bagage kwam vrij vlot en dus rustig op zoek naar vervoer om naar het centrum van de stad te komen. Een split second kwam het nog bij me op om toch maar de metro te nemen, maar toen ik die grote lompe tas van de band afhaalde was het gelijk duidelijk: geen getob maar lekker met de taxi.
Ik ben zo blij dat ik met de taxi ben gegaan! Wat een leuke rit! De chauffeur sprak geen Engels en begon hele verhalen in het Spaans tegen me te houden, waarvan ik de helft nog begreep ook! Heb zelfs denk ik duidelijl weten te maken dat ik uit Nederland kom, ik student ben en voor een half jaar ga studeren in Madrid, aan de Antonio de Nebrija universiteit. Dat laatste schepte gelijk een band want de chauffeur had daar zelf ook gestudeerd (iets van natuurkunde als ik het goed heb begrepen).
Terwijl ik van het vliegtuig naar het centrum werd gereden kreeg ik gelijk een touristishe route. Elk museum, gebouw of andere bezienswaardigheid waar we onderweg langsreden werd door de chauffeur uitgebreid besproken. Hier kon ik het niet meer volgen en besloot af en toe de woorden ‘Si’ en ‘Vale’ te zeggen. Het ritje heeft me €27 gekost maar dat was me het zeker waard.
Nadat ik door de Chauffeur op mijn bestemming was afgezet (Puerta del Sol) moest ik zo’n 8 minuten lopen naar het “kantoor” (een veredelde slaapkamer met een pc en een printer) van Erasmusflat. Toen ik het had gevonden ging ik naar binnen. Ik moest op de tweede verdieping zijn maar gelukkig was er een lift (zo’n ouderwets ding). Ik werd vriendelijk ontvangen en het huurcontract lag al klaar… in het
Spaans. Dat was wel even een tegenvaller want dat had ik niet verwacht en voelde ook niet zo’n behoefde om een Spaans contract te tekenen. Nadat ik dit had gemeld is het hele contract, regel voor regel, aan me uitgelegd en en ik het toch ondertekend. Er bleek echter wel een
miscommunicatie binnen de organisatie te zijn geweest, ze hadden de verkeerde kamer voor me gereserveerd. Gelukkig maar voor mij want nu heb ik een iets grotere kamer die ook een balkon heeft voor dezelfde prijs :-)!
Toen van het “kantoor” naar mijn kamer. Dat was makkelijk te vinden want hoefde alleen maar rechtdoor, dwars over het Plaza Mayor. Wat een mooi plein! Eenmaal aangekomen bij het gebouw moet ik met die enorme koffer en mijn handbagagekoffer (á 9,9kg) naar de tweede verdieping. Toen dat was gelukt en het zweet van mijn voorhoofd droop, bleek dat de deur van het appartement niet open kon! Ja hoor dat heb ik weer, het was ook allemaal te mooi om waar te zijn. Ik naar het “kantoor” bellen: ‘bel mijn collega die is in het centrum’. Ik die collega bellen, neemt ze niet op. Gelukkig kwam er een spanjaard naar beneden die een paar verdiepingen hoger woont en aan hem gevraagd of ik wel bij de goede deur stond (daar hebben ze hier namelijk een nogal vreemd systeem voor). Dat bleek dus wel zo te zijn. Voordat ik het wist stonden er 6 Spanjolen om me heen, druk te lullen met de armen over elkaar. In de tussentijd had ik de collega nog een paar keer geprobeerd te bellen, maar geen gehoor. Plotseling uit het niets was ze er dus en blijkt ze in het zelfde gebouw een verdieping hoger te wonen). Blijkt dus dat een van mijn “roomies” de deur van binnen heeft vergrendeld. Lekker bijdehand!! Mijn spullen kon ik in een onverhuurde kamer een verdieping hoger kwijt dus het probleem is opgelost maar praktisch is anders! Ik moest het maar gewoon af en toe proberen want er was dus wel iemand binnen.
In de tussentijd ben ik maar alvast eens op pad gegaan. Ik heb een rondje door de buurt gemaakt, ben naar het Plaza Mayor geweest en naar Sol. Dit was toch aardig warm dus besloot ik naar het Retiro Park (Parque del Retiro) te gaan. Daar heb ik mijn ogen uitgekeken! Ik begrijp nu ook gelijk waarom de Spaanse overheid van die enorme tekorten heeft want wat is het mooi! Alles is keurig gesnoeid en er is een enorme vijver. Kosten noch moeite zijn overduidelijk bespaard, de overdadigheid spat er vanaf! In het park heb ik een aardig rondje gelopen en ben daarna op een bankje neergestreken, waar ik een gedeelte van deze blog heb geschreven.
Toen ik terugkwam uit het park bleek dat het probleem was opgelost en ik kon eindelijk mijn kamer betrekken! Ben er echt superblij mee! Het was alleen jammer dat er verder niemand aanwezig was.
Een half uur later kwam de eerste (en enige) roommate binnen. Een gezellige gozer uit Hongarije. Hebben gezellig staan praten en zijn daarna wat gaan eten. Waarschijnlijk gaan we dalijk naar een free-bar: onbeperkt bier en sangria voor €5.
STUDEREN IN MADRID 